Ακούγεται κάπως περίεργα ένας Δήμος να μην γνωρίζει τις ονομασίες που ο ίδιος έχει δώσει στις πλατείες του, τους δρόμους του, τα κτίριά του, τις παιδικές χαρές του, τα πάρκα του.

Η αναγκαιότητα λειτουργίας Κέντρων Δημιουργικής Απασχόλησης (ΚΔΑΠ) στις γειτονιές του Πειραιά δεν χωράει καμιά αμφισβήτηση. Όταν, όμως, μια τέτοια πρωτοβουλία δρομολογείται μέσα από αδιαφανείς διαδικασίες, με αιφνιδιασμούς και ασάφειες, τότε προκαλεί αντιδράσεις. Αυτό συνέβη στην τελευταία τηλε-συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου (10-6-2020), όταν εμφανίστηκε ξαφνικά στα προ ημερησίας διάταξης θέματα, η εισήγηση της δημοτικής αρχής να λειτουργήσει από ένα ΚΔΑΠ σε κάθε Δημοτική Κοινότητα με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.

Η περιοχή του Αγίου Διονυσίου ή "Γκάζι-Παπαστράτος", είναι η μήτρα που γέννησε την πειραϊκή βιομηχανία, η «συνοικία των εργοστασίων» του 19ου αιώνα, των μηχανουργείων και των ατμόμυλων. Υπήρξε επίσης το μεγάλο φράγμα που μαζί με τις σιδηροδρομικές γραμμές απέκλειε τις εργατικές συνοικίες από τον υπόλοιπο Πειραιά.
Το Ειδικό Χωρικό Σχέδιο και η Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για τη ζώνη αυτή, έρχονται σήμερα να καλύψουν μία εκκρεμότητα που υπάρχει από το τέλος της δεκαετίας του 1980, να ορίσουν τη μορφή της πόλης, τον συντελεστή δόμησης, τα ύψη των κτιρίων, τις κοινωνικές και εκπαιδευτικές υποδομές, τους πράσινους χώρους, τις χρήσεις γης.